Kitaba gelince; son üçte birlik kısmında roman içinde (sayfa 350'den sonra) roman okur gibi oldum. Hatta 441. sayfadan itibaren romanın başlangıcındaki karakterler neredeyse hiç yokmuş, sadece Feraye ve onun hayatı varmış gibiydi.
Romandaki hikaye uzayınca sonunu da iyi toparlayamamış gibi geldi bana.Bir şeyler eksik kalmış gibiydi.
Feraye'nin kızını alıp oğlunu kocası Macit'e bırakarak kaçıp döndüğü memleketinde kızınla geçirdiği on yılın üzerine kocasından gelen tek mektup ve 350. sayfada kalan Gülfem'in Cemal'den olan kızı Ayşe'ye Cemal'in günlüğünden bir sayfayı okutmasıyla romanı sonlandırmış.
Halbuki romanın asıl karakterlerinden olan Şahika'nın son on yılda ne yaptığı kitabın sonunda yazmıyor.
Sinan Akyüz bu hikayeyi bence iki kitapta romanlaştırmalıydı. İlk kitap, Çakır Ağa'nın Ürdün'e gelin giden büyük kızını karısı ve küçük kızı ile ziyarete gitmeleriyle son bulmalıydı. İkinci kitapta ise kızlarının orada geçen hayatını anlatırken romanın sonunu daha iyi getirebilirdi.En azından Çakır Ağa ve karısının, Hacı Nine'nin küçük oğlu Hasan Ağa'nın son hallerini ayrıntılı yazıp romanı sonlandırırdı hiç değilse.
Benden kitap eleştirmeni olur mu bilmem ama kitap hakkındaki düşüncelerim bunlar.
------------------------------------------------------------
Dip Not:: Fotoğrafa bakıp kitabın yanında pasta, çay, çiçek ne alaka demeyin :) Bu kitap başka türlü bitmezdi benim için.
