HAYDARPAŞA'YA SADAKAT

Fotoğrafa başlayalı üç yıl oldu ama benim arşivimde bir tek Haydarpaşa Garı fotoğrafı yok.Bu nedenle biraz üzgünüm.Kısmet olup İstanbul'a gidemedim.Gidip te çekemedim bir türlü.Ben çekemeden de canım Haydarpaşa Garı neredeyse küllere karışıyordu az kalsın.Benim buradan ciğerim yanarken orada yaşayanların Haydarpaşa Garı'yla birlikte ciğerlerinin kül olması ortak bir hareket doğurdu ve Haydarpaşa Garı'nın yeniden onarılıp hayata döndürülmesi için insanlar el ele yürek yüreğe birleştiler.

Bu hareket 15 - Ocak - 2011 Cumartesi günü Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi, Sedat Hakkı Eldem Oditoryumu'nda bir araya gelecek.Toplantıda uzman konuşmacıların önemli paylaşımları, film ve fotoğraf gösterimleri olacak. İlgilenenler için link burada.

O gün orada olamasam da yüreğim Haydarpaşa Garı'yla birlikte olacak.

DİP NOT :: Fotoğraf ilgili linkten alıntıdır.

BİR DOĞUM HİKAYESİ

Yirmi yıl öncesiydi. Kışın en soğuk yüzünü gösterdiği günlerdi.Hava adeta buz kesiyordu.Annesinin karnında rahat rahat tembellenip dururken doğmak için ilk sinyali verdiğinde takvim 4 Ocak 1991'i saatte sabahın 07:30'unu gösteriyordu.Doğuma daha yirmi gün vardı doktorun hesabına göre.Öyleyse bu acele neydi? Genç çift gelen ilk sinyalle telaşlanıp doktoru aradılar ve öğleden sonra saat üçe kadar doğum sancısı kendiliğinden başlamazsa hastaneye gelmelerini önerdi doktor.Doktorun sözünü dinleyip öğleden sonraya kadar beklediler.Lâkin ne sancı ne de ağrı vardı.Sabahtan ikindiye kadar bebeğin içinde bulunduğu su kesesi neredeyse tamamen boşalmıştı.
Hastaneye gider gitmez önce muayene etti doktor ve sonra sûni sancı için iğne yaptı.Anne adayı biraz heyecan ama fazlaca korkuyla doğum odasında beklerken baba adayı ise çoktan hastanenin koridorlarını bir aşağı, bir yukarı arşınlamaya başlamıştı.Arada bir hastanenin bahçesine inip sigarasından iki nefes çekip tekrar yukarıya çıkıyordu.
Annenin sancıları artıp çığlık attıkça ablası ve annesi merakla kapıdan başlarını uzatıp vaziyeti kontrol ediyorlardı.Anne adayının çektiği sancıyı sanki onlarda dışarıda çekiyordu ama ellerinden sadece beklemek geliyordu.
Anne adayı saatlerce sancı çekmiş, bu süre zarfında yan odalarda bir avazda normal doğum yapanların bebeklerinin ağlama seslerini duyup endişelenmeye başlamıştı.Sabah sabah dünyaya gelmek için acele eden bebeği aynı aceleyi doğum kanalına girmekte göstermemişti.Doktor da bu endişeye katılıp saatler gece 24'ü gösterirken anneyi sezeryane alıp bebeği dünyaya getirmeye karar verdi.
Cuma'yı Cumartesi'ye bağlayan takvimin 5 Ocak 1991'i gösterdiği günün ilk saatinde doğmuş ve ciğerlerine o soğuk kışın oksijenini depo etmeye başlamıştı bebek.Bebeği yıkayıp, giydirdikten sonra babanın kucağına vermişlerdi ama annenin daha ayılmasına  zaman vardı. Çok şükür ki bebeğin de annenin de sağlığı iyiydi.
Anne kendine gelir gelmez bebeğini yanına getirdi hemşireler.Artık ana-oğul anne karnında başlayan yolculuklarını yan yana, akşamları da babanın katılımıyla birlikte sürdüreceklerdi.

-----------------------------
Yukarıda okuduğunuz hikaye oğlumla bizim hikayemiz.Bugün dolu dolu yirmi yaşında artık.Üniversiteye başladığından bu yana (iki yıldır) doğum gününde bir arada olamıyoruz ama gönlümüz bir çok şükür.Allah ona sağlıklı, mutlu ve uzun bir ömür versin inşaallah.Yandaki fotoğrafı liseyi bitirdiğinde mezuniyet balosuna giderken çekmiştim.

MUTLU YILLAR

...:::hepinize sevdiklerinizle birlikte 

sağlıklı ve mutlu yıllar dilerim:::...

DİLİMİN UCUNDA KELİMELER

Ben yine kayıplara karıştım size göre, çıkmadı günlerdir sesim soluğum.Çok yoğunum desem değilim.Biliyorsunuz uzunca bir zamandır yazılarıma bir şekilde fotoğraflarım eşlik ediyor.Ama epeydir fotoğraf çekemedim.Hem kısmet olmadı hem de bana bu konuda bir durgunluk geldi.Artık iş olsun diye değil de gerçekten emek vereceğim ve zaman harcayacağım kaliteli fotoğraf çekmek istiyorum.Fotoğraflarımda artık insan öne çıksın istiyorum.Konu insan, özellikle portre ve de model çekimi olunca konu mankeni olacak birini bulmak zor.Çünkü fotoğraflarını çekecek olduğum kişilerin buna rıza göstermesi gerekiyor.Aksi takdirde suç işlemiş olurum.Bu nedenle bu konuda sıkıntım var.Buraya kadar olan kısım fotoğrafın beni ilgilendiren tarafıydı.

Bildiğiniz üzere arada sırada fotoğraflarını beğendiğim fotoğrafsever dostların portfolyolarını sizlerle paylaştım.Portfolyolarını paylaşmayı istediğim bir kaç dostum daha var ama onlarla ilgili postları henüz istediğim kıvama getiremediğim için paylaşmıyorum.

Sergi haberleri veriyordum size bazen.Lâkin bu konuda harbiden tembellik yaptığımı söyleyebilirim.

Şimdilik benden haberler bu kadar, görüşmek üzere... :))

Sizi Olympos'ta çektiğim bir fotoğrafla baş başa bırakıyorum...

GÜNEŞ TOPLA BENİM İÇİN

Sizinle bir şeyler paylaşmayalı onbeş gün oldu.

Bu arada neler yaptığıma gelecek olursam; 

Isparta'ya oğlumun yanına gidip geldim.

Geldikten sonra bir kaç gün kendi içime kapandım.

Bazen insanın özüne dönüp bakması gerek.

Ama yarın yeni bir gün ve günlerden Cuma.

Cuma günü hepimize hayırlı olsun, 

her ne kadar bütün yurtta kar-yağmur olacaksa da ruhumuza güneşin ışıkları saçılsın.

Kendinize ve sevdiklerinize iyi bakın.

Haftasonunuzun güzel geçmesi dileklerimle...

Görüşürüz :))