SAĞLIK VE MUTLULUKLA HOŞGELDİN 2022

 Pandeminin gölgesinde bitirdiğimiz 2021 yılının kapanış yazısını yazayım dedim ama ne yazacağımı inanın şu an ben de bilmiyorum :) Başlayalım da arkası gelir belki...

Sağlık anlamında çok şükür kendimizi virüsten koruduk ailecek bugüne kadar. Elbet aşılarımızı olduk, tedbirlere mümkün olduğunca uyduk. Yaz başına kadar yasaklarla evde kaldık.

Yasak biter bitmez o kadar bunaldım ki yayla faslını çok erken açtım ama evde tadilat yapma niyetiyle yaylayı bırakıp tekrar döndüm Antalya'nın nemli sıcaklarına Eylül başında. Evde yaşarken mutfağına ve evin en büyük balkonuna tadilat yapmaya kalkınca ev topyekûn ayağa kalktı ben gidiyorum diye. Şükür bir buçuk ay gibi bir zamanda bitti. Artı bir de evin içinde odalar da eşyaların bir kısmı yer değiştirdi. Nihayetinde yerleştim ama ben de bittim. Şimdi ise tadını çıkarmaya çalışıyorum.

Fotoğraf anlamında ise çok keyifsiz bir yıl oldu benim için. Fotoğraf makinemi elime bile almadım sayılır. Telefonla çektim çoğunlukla lâkin makinenin verdiği keyfi vermiyor elbette.

2021'in son yazısını yazayım dedim ancak an itibariyle 1 Ocak 2022 oldu tarih.

2022'den tüm dünyanın şu virüsten  kurtulmasını, herkes için sağlık ve huzur getirmesini diliyorum.

Aktif bir yıl geçirmeyince paylaşacak çok da şey olmuyor. Bu seneyi fotoğraf anlamında ve farklı hobilerle daha aktif geçirmeye niyetliyim. Umarım gerçekleştirebilirim.

YAYLALARA KAR YAĞIYOR

Yaylalara kar yağıyor, ayazını biz sahildekiler çekiyoruz ama inceden yağan yağmurun eşliğinde elbet. Kombili, kaloriferli, sobalı evlerimizde bedenimiz ısınsa bile ruhumuz biliyor yaylalara kar yağdığını ve içimizin üşüdüğünü hissediyoruz. Çünkü hepimiz bir tarafımızın donup, bir tarafımızın ısındığı odun, kepek yanan sobalı, kuzineli çocukluğumuzu özlüyoruz. 

Üzerinde ekmeğin kızarıp kestanenin piştiği, fırınından kek, yemek kokularının geldiği, soba üzerinde demlenmiş tavşan kanı çayın eşlik ettiği anların keyfi başka şeyde bulunmaz kış günü. Ama bu durumdan keyif alsa da bu keyfin eziyeti hep kadına düşer çoğunlukla. Sabahın köründe ev halkı kalkmadan odunluktan odun taşıyıp sobanın yakılması, herkes yatarken ısınmaya çalışan buz gibi evde ev halkına kahvaltı hazırlama, toplayıp bulaşığını yıkama; okula, işe gideni uğurlayıp günlük yemek yapma, ortalık toplayıp temizleme, çamaşır yıkama gibi hane halkının farkına bile varmadığı ama akşama kadar bir dolu işin yapılması belki de  kadınların teknolojik modernleşmeye ön ayak olmasına sebep oldu.

Okurken masal gibi gelen ama kadınları çok yoran bu düzenin değişmesi keyif aldığımız bazı güzellikleri de beraberinde yok edip gitti. Ondandır hep eskiye duyduğumuz özlem, ondandır hep sıcacık sobanın başına kedi sokulup üzerimize battaniye çekip ısınma isteğimiz. Onun içindir şehrin kaosundan, modernizminden kaçıp ormanın orta yerinde kuzineli bir evde eskiyi yâd edip elektriğimizi atma isteğimiz. 

Çamaşırı, bulaşığı makinede yıkadığımız bu zamanda iki üç gün ormanın ortasında yanan sobanın isine dumanına da katlanılır gibi geliyor bana. Erkekler de az biraz modernleştiği için bu zamanda eşlerine yardım etmeye çalışıyorlar artık. İşler o kadar da zor olmasa gerek. Elbet içlerinde yine tek tük çıkacaktır elini sıcak sudan soğuk suya değirmeyip her şeyi önüne isteyen ama ona da yapacak bir şey yok. Ancak Allah'a havale edilir öylesi de...

Konu nereden nereye geldi, neyse ben yine sizin kafanızı fazla şişirmeden gideyim en iyisi :) 

SAĞLIKLA GEL 2021

En son geçen sene adet üzere 2019 yılını uğurlamak için yazmıştım. Bu sene de adet yerini bulsun diye değil de sağlık anlamında kötü geçen 2020 yılına güle güle deyip 2021'i tüm dünyaya sağlık getirmesi dileklerimle yazıyorum.

2020 yılı minnak bir virüs yüzünden bütün dünya diken üstünde geçirdi ve dört gözle aşı beklemekteyiz hepimiz. Bir an evvel aşılarımızı oluruz da biraz soluk alır ve tedbiri yine elden bırakmadan hayatımıza devam ederiz.

Evde kaldığımız günlerde bolca puzzle yaptım. En son binbeşyüzlük iki puzzle bitirdim ve çerçeveye gitmek üzere ruloya sarıp kaldırdım kenara. Şimdi sıra yarım kalan örgü, kanaviçe gibi işleri tamamlamaya geldi. 

Pandemiden dolayı eskisi gibi fotoğraf çekmeye gidemedim ama kendi çapımda evde stillife tarzı fotoğraf çekmeye çalıştım. 

Ne kadar başarabildim bilmiyorum artık.

Sitenin bahçesindeki ve çevredeki güllere, çiçeklere dadandım.

Sözün özü her şeye rağmen güzelliklerle yaşamaya devam edeceğiz 2021'de de :)

Onun için önce sağlık sonra da ruhumuza iyi gelen ne kadar güzellik varsa beraberinde getirip gelsin. Hepinizin yeni yılı kutlu olsun sevgili blogcanlar. 

ESKİDENDİ O, ÇOK ESKİDEN

En son 2019 Ocak ayında yazmışım.Yağan yağmura öykünüp yazmışım.Bildiğiniz üzere son senelerde seyrek yazıyorum.İçimden geldiği, duygularımın tavan yaptığı zamanlarda yazar oldum.İstedim ki bugün de yılın son günü sebebiyle kapanış yazısı yazayım.

Yazının başlığına gelince, muhtemelen yine çocukluğumun yılbaşı gecelerine gitmiş olabilirim.Şimdi oturup ta o yılların tek kanallı televizyonunun karşısında geçen yılbaşı gecelerini anlatmayacağım.Bir kısmınız hatırlar, gençler de aile büyüklerinden dinlemişlerdir böyle hikayeleri.
********************************************
Benim asıl gelmek istediğim konu simli, ışıltılı, noel babalı ve geyikli, bakınca insana mutluluk veren rengarenk kartpostallar.Günler öncesinden uzaktaki akrabalara, eşe dosta yeni yıllarını kutlamak için çeşit çeşit bir dolu

kartpostal alıp arkasını özenle doldurup postayla gönderilirdi.Pek tabii aynı şekilde gelen kartpostalları heyecanla okur ve bir kutu içinde saklardık.
Dedim ya eskidendi o, çok eskiden.Şimdi artık akıllı telefonlarla süslü püslü emojilerle gönderilen ve alınan kutlama mesajları, photoshop programında hazırlanan tebrik kartları duygularımızı yeterince aksettirmiyor diye düşünüyorum. Bu konuda siz neler düşünüyorsunuz acaba?
Düşüncelerimizi, duygularımızı daha sonra paylaşırız belki ama ben sizlerin yeni yılını kutlamak istiyorum. 2020 hepimize sağlık, mutluluk, başarı, huzur ve daha güzel olan ne varsa beraberinde getirsin.
Yeni yılda daha çok yazmak istiyorum, kısmetse görüşürüz yine. Kendinize iyi bakın emi :)

::Dip Not:: Görseller Google amcanın deposundan alınmıştır.

YAĞMUR YAĞIYOR, ARAP KIZI ACEP CAMDAN BAKIYOR MU?

Niye böyle başlık attığımı bilmiyorum ama şu an yağan gök gürültülü, şimşekli yağmur beni aldı taa çocukluğuma kadar götürdü.Çocukluğum bahçeli bir evde geçti.O zamanlar kışın Antalya'ya çok yağmur yağardı.Hatta bir sene alışkanlık etti ve her Cuma günü yağmaya başlar, Pazar günü hava açardı.Cuma günleri okuldan dönüşümde eve girer girmez üstüme pembe pazen pijamalarımı geçirdim mi doğru pencerenin önündeki kanepeye oturup yağmur seyretmeye başlardım.
O anlar benim için büyük keyifti.Bütün haftayı okulla dersle tüketince Cuma öğleden sonra ve akşam aylaklık yapmayı kendime hak görürdüm.Odun sobasından çıkan çıtırtılar ve yayılan sıcaklığın eşliğinde pencereden yağmurda sokaktan gelip geçenleri seyrederdim.

Özellikle renkli desenli şemsiyesi olanları seyretmek daha güzeldi.O zamanlar şimdiki kadar renkli şemsiye yoktu sanki.
Yağmuru seyrederken yanımda rahmetli babaannem varsa başımızı sokacak bir evimiz, yakacak odunumuz var diye halimize şükretmemiz gerektiği hususuna dikkat çekerdi.
Evdeki manzara kesmezse üst kata çıkardım rahmetli anneannemlerin yanına.Evimizin karşısındaki boş arsanın olduğu aradan caddeden gelip geçen arabaları, insanları seyretmeye koyulurdum.Bu arada anneannem ya çay demler ya da süt getirirdi.

Yanına artık evde ne varsa.Ya bir gün önce fırından alınmış kurabiye ya da bisküvi olurdu.Yahut ta peksimet varsa onu yerdim.
Dedem rahmetli üşüyünce ayaklarını onun tabiriyle kızdırmak için ördek sobanın altına sokardı.Ben de ayaklarımı sobanın altına uzatmak istesem hemen engellenirdim ayaklarım yanar diye ama arada o görmeden kaçak vaziyette dikkatlice uzatırdım :) 

O sobanın üstünde yine onların tabiriyle içi su dolu ırbık yani ibrik olurdu.Abdest almak için daimi sıcak su hazırda beklerdi.Bazen ocakta ön pişmiş yemek de sobanın üstüne konulur ki ağır ağır pişsin ve tüp boşa yanmasın diye.
İşte böyle, uzunca bir aradan sonra belki de buraları özlediğimden olabilir gece gece yazasım geldi bir şeyler.
Bu arada DİP NOT olarak üstteki şemsiyeli fotoğraf bana ait, alttakiler google amcanın görsel deposundan alıntı. 
Umarım bundan sonra daha sık yazarım.Kendinize iyi bakın, görüşmek üzere blogcanlar :)