Yaylalara kar yağıyor, ayazını biz sahildekiler çekiyoruz ama inceden yağan yağmurun eşliğinde elbet. Kombili, kaloriferli, sobalı evlerimizde bedenimiz ısınsa bile ruhumuz biliyor yaylalara kar yağdığını ve içimizin üşüdüğünü hissediyoruz. Çünkü hepimiz bir tarafımızın donup, bir tarafımızın ısındığı odun, kepek yanan sobalı, kuzineli çocukluğumuzu özlüyoruz. Üzerinde ekmeğin kızarıp kestanenin piştiği, fırınından kek, yemek kokularının geldiği, soba üzerinde demlenmiş tavşan kanı çayın eşlik ettiği anların keyfi başka şeyde bulunmaz kış günü. Ama bu durumdan keyif alsa da bu keyfin eziyeti hep kadına düşer çoğunlukla. Sabahın köründe ev halkı kalkmadan odunluktan odun taşıyıp sobanın yakılması, herkes yatarken ısınmaya çalışan buz gibi evde ev halkına kahvaltı hazırlama, toplayıp bulaşığını yıkama; okula, işe gideni uğurlayıp günlük yemek yapma, ortalık toplayıp temizleme, çamaşır yıkama gibi hane halkının farkına bile varmadığı ama akşama kadar bir dolu işin yapılması belki de kadınların teknolojik modernleşmeye ön ayak olmasına sebep oldu.
Okurken masal gibi gelen ama kadınları çok yoran bu düzenin değişmesi keyif aldığımız bazı güzellikleri de beraberinde yok edip gitti. Ondandır hep eskiye duyduğumuz özlem, ondandır hep sıcacık sobanın başına kedi sokulup üzerimize battaniye çekip ısınma isteğimiz. Onun içindir şehrin kaosundan, modernizminden kaçıp ormanın orta yerinde kuzineli bir evde eskiyi yâd edip elektriğimizi atma isteğimiz.
Çamaşırı, bulaşığı makinede yıkadığımız bu zamanda iki üç gün ormanın ortasında yanan sobanın isine dumanına da katlanılır gibi geliyor bana. Erkekler de az biraz modernleştiği için bu zamanda eşlerine yardım etmeye çalışıyorlar artık. İşler o kadar da zor olmasa gerek. Elbet içlerinde yine tek tük çıkacaktır elini sıcak sudan soğuk suya değirmeyip her şeyi önüne isteyen ama ona da yapacak bir şey yok. Ancak Allah'a havale edilir öylesi de...
Konu nereden nereye geldi, neyse ben yine sizin kafanızı fazla şişirmeden gideyim en iyisi :)
